«Είναι η ΕΑΒ ο μεγαλύτερος ρυπαντής του Ασωπού;» είναι η πρώτη ερώτηση που θέσαμε στους επιθεωρητές Περιβάλλοντος. Και η πρώτη αυθόρμητη απάντηση που πήραμε ήταν σοκαριστικά κατηγορηματική: «Ναι!» Ομως αμέσως μετά έσπευσαν να διορθώσουν: «Οχι! Δεν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο. Δεν το αποδεικνύουν τα στοιχεία που έχουμε». Αυτή η αντίφαση εξηγείται από πολλούς εμπλεκόμενους παράγοντες, ακόμη και από το τυχαίο.
Από το 2007 έως σήμερα η ΕΑΒ δεν διαθέτει Απόφαση Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων (ΑΕΠΟ) ούτε άδεια διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων! Και για τα δύο έχει καταθέσει αιτήσεις αλλά σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος οι φάκελοι είναι ελλιπείς. Το θέμα έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ταυτόχρονα με τη συζήτησή του η νομαρχία Βοιωτίας ανέστειλε στις 18/1/2010 την άδεια λειτουργίας της ΕΑΒ. Δηλαδή, η μεγάλη κρατική βιομηχανία έπρεπε να είναι ήδη κλειστή!
Το 2008 επιβλήθηκε στην ΕΑΒ ένα πρόστιμο 150.000 ευρώ για μία τεράστια ποσότητα λυματολάσπης που βρέθηκε στις εγκαταστάσεις της, εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες και για μία ακόμη παράβαση στα λουτρά των επιμεταλλώσεων.
Η εταιρεία πλήρωσε το πρόστιμο αλλά το έχει προσβάλει και αναμένεται η δημοσίευση απόφασης. Ακόμη και σήμερα επιμένει ότι «η πράξη επιβολής του προστίμου είναι παράνομη, επειδή δεν έχει παραβιάσει τους συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους». Επικαλείται ακόμη συχνά ότι διαθέτει πιστοποίηση ISO για την περιβαλλοντική διαχείριση και ότι δαπανά συνεχώς για το περιβάλλον.
Ομως οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος δεν φαίνονται ικανοποιημένοι. Πρώτα από όλα τα «παλιά» κρίματα δεν έχουν εξαφανιστεί διά μαγείας. «Πολύ ανησυχητικό είναι τι έκανε με τα απόβλητά της όλα αυτά τα χρόνια», μας λέει ο γενικός επιθεωρητής Παναγιώτης Μέρκος. Πολύ περισσότερο που η Ελλάδα δεν διαθέτει χώρο διάθεσης επικίνδυνων αποβλήτων.
Ακόμη, μεταξύ της προτελευταίας επιθεώρησης που έγινε στις 6/2/2008 και της τελευταίας που έγινε στις 20 Ιανουαρίου δεν έγινε τίποτα. Τα αρχικά ευρήματα της τελευταίας φαίνονται εντάξει, αλλά δεν υπάρχουν τελικά αποτελέσματα τόσο γιατί κάποια εξετάζονται στο Χημείο του Κράτους, όσο και γιατί οι επιθεωρητές περιμένουν εδώ και καιρό από τη διοίκηση της ΕΑΒ στοιχεία σχετικά με τα υλικά που χρησιμοποιεί.
Ομως μια τυχαία μέτρηση δεν αρκεί. Για τις βιομηχανίες υψηλού περιβαλλοντικού ρίσκου χρειάζονται συχνοί επανέλεγχοι και ένα σύστημα συνεχούς παρακολούθησης. «Επρεπε να υπάρχουν συχνοί έλεγχοι. Δύο χρόνια μετά υπάρχει μια διάχυτη ρύπανση. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος», λέει η Μαργαρίτα Καραβασίλη, ειδική γραμματέας του υπουργείου Περιβάλλοντος. Προσθέτει ότι «η ΕΑΒ ήταν μια εταιρεία που δεν την άγγιζε το Δημόσιο».
Οι οικολόγοι κατηγορούν ιδιαίτερα τη μονάδα αποχρωματισμού αεροσκαφών, την οποία η διοίκηση της ΕΑΒ προβάλλει όχι μόνο ως μια φιλική προς το περιβάλλον τεχνολογία αλλά και ως την κυριότερη περιβαλλοντική της επένδυση. Ομως η κ. Καραβασίλη λέει ότι «είναι μια διαδικασία που την έχουν διώξει από άλλες χώρες»!
Η ΕΑΒ κατά καιρούς έχει επικαλεστεί λόγους «εθνικού συμφέροντος» για να αποφύγει την περιβαλλοντική νομοθεσία, όμως αυτό δεν φαίνεται να γίνεται πλέον δεκτό. Ευτυχώς, γιατί θα νομίζαμε ότι η Βοιωτία ανήκει σε... εχθρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου