Από το ποσό αυτό τα 7 εκατομμύρια είναι «καθαρή» ζημία και τα 8 εκατ. ευρώ είναι το κόστος της επένδυσης για το πρόγραμμα το οποίο όμως δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σε καμία άλλη εργασία της ΕΑΒ. Είναι πλεόν σαφές ότι «η μεγάλη επιτυχία», όπως είχε διαφημιστεί της ανάληψης του προγράμματος έγινε δυνατή γιατί η ΕΑΒ υποκοστολόγησε το πρόγραμμα! Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η USAF ζήτησε στην πορεία του προγράμματος εργασίες από την ΕΑΒ οι οποίες δεν είχαν προσυμφωνηθεί ή εν πάση περιπτώσει υπήρξε κάτι που να επιβαρύνει το πρόγραμμα σε σχέση με τα αρχικώς υπολογισθέντα.
Η USAF ζήτησε αυτά που είχαν υπογραφεί και πλήρωσε αυτά που είχαν συμφωνηθεί. Και όλα αυτά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα 2-3 ετών που δεν δικαιολογεί καμία χρονική υστέρηση που να μεγαλώσει το κόστος. Και μάλιστα η ζημία των 15 εκατ. ευρώ, είναι με ισοτιμία δολαρίου - ευρώ 1:1,20, δηλαδή σατην πραγματικότητα έφτασε περίπου τα 20 εκατ. ευρώ σε ένα πρόγραμμα μόλις 50 εκατ. ευρώ! Οι Αμερικανοί πλήρωναν σε δολάρια και τους ήρθε μέχρι και 15% φθηνότερα, αφού το ευρώ είχε φτάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι και 1,45 έναντι του δολαρίου!
Γιατί όλη αυτή η ζημιά; Γιατί υπήρχαν φαίνεται «δεύτερες σκέψεις» της διοίκησης πίσω από την ανάληψη του προγράμματος που σχετίζονται με τις επιδιώξεις της Lockheed Martin για ανάληψη του προγράμματος αναβάθμισης των μαχητικών F-16 της Π.Α. Στην παρούσα φάση αυτό που έχει σημασία είναι η ζημιά που υπέστη το ελληνικό δημόσιο δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι. Και είναι μεγάλη. Κατάφερε και κέρδισε το έργο γιατί ζήτησε «ψίχουλα» για το πρόγραμμα.
Ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΑΒ Τάσος Φιλιππάκος στην ομιλία του κατά την παράδοση του πρώτου αεροσκάφους στις 2/2/2008 είχε αναφέρει επι λέξει: «...Και άλλες Ευρωπαϊκές εταιρείες είχαν υποβάλει προσφορές, διεκδικώντας το έργο. Μόλις μέσα στο πρώτο εξάμηνο από την υπογραφή της σύμβασης, ολοκληρώθηκαν όλα τα αναγκαία έργα προετοιμασίας της ΕΑΒ, για την υποδοχή των αμερικανικών μαχητικών. Ήταν μία τιτάνια προσπάθεια, που απαιτούσε νέες υποδομές, νέες διεργασίες, ειδική εκπαίδευση, αλλά και σημαντικές επενδύσεις».
Μόνο που δεν είπε ότι κέρδισαν τον διαγωνισμό γιατί έδωσαν υποκοστολογημένη προσφορά. Δικά τους ήταν άλλωστε τα λεφτά;
Το απίστευτο είναι ότι παραμύθιασαν, κατά το κοινώς λεγόμενο, τους πάντες με ανακοίνωσή τυος στην οποία έγραφαν ότι «...αν υπολογίσουμε τις προοπτικές ανάληψης προγραμμάτων C.C.I.P που διανοίγονται για την ΕΑΒ πέραν από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία και σε χώρες που διαθέτουν ήδη σημαντικό αριθμό μαχητικών F-16 όπως, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Πολωνία και το Μπαχρέιν. Να σημειωθεί ότι ο αριθμός των μαχητικών F-16 ξεπερνούν τα 4.300 αεροσκάφη παγκοσμίως».
Απίστευτα ψεύδη, καθώς η μεν Πολωνία έχει αγοράσει 48 F-16 Block 52+, αλλά δεν χρήζουν κανενός προγράμματος αναβάθμισης, αφού ξεκίνησαν να παραδίδονται μόλις το 2006 και είναι στα ίδια επίπεδα με τα ελληνικά F-16 Adv. Άλλα μαχητικά F-16 δεν υπηρετούν στην πολωνική Π.Α. έτσι ώστε να πρέπει να περάσουν απο πρόγραμμα «ομογενοποίησης» CCIP. Όσο για τα F-16 των ΗΑΕ, αυτά είναι πιο προηγμένα και από τα F-16 της USAF αφού ανήκουν στο Block 60, αναπτύχθηκαν με ειδική χρηματοδότηση των ΗΑΕ (80 μονάδες) και είναι τόσο πιθανό να περάσουν από πρόγραμμα CCIP/STAR στην ΕΑΒ, όσο είναι πιθανό να δύσει ο ήλιος στην Ανατολή...
Φυσικά η USAF δεν έχει καμία εμπλοκή με το σκάνδαλο, αφού το μόνο που έκανε ήταν να αξιοποιήσει το «δώρο» της διοίκησης Φιλιππάκου και τις άριστες δημόσιες σχέσεις της Lockheed με την συγκεκριμένη διοίκηση. Έστω και με κάποια μικρή καθυστέρηση στις παραδόσεις...
Το θέμα είναι αυτά τα 15 εκατ. ευρώ, ποιος θα τα πληρώσει στους Έλληνες φορολογούμενους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου